Superleuk om je terug te zien op mijn blog! Zoals ik vorige week al vertelde is er genoeg over onze verhuizing te vertellen, dus ook deze week neem ik je weer mee op ons avontuur. Ik vertelde eerder al over onze vloer en dat dit toch wel een behoorlijke uitdaging was. Gelukkig is dat nu allemaal geregeld. Ik wil deze week niet ingaan op de verdere verbouwing, want ik neem je hierin gewoon mee als het zover is. Ik kan niet wachten om de foto’s met je te delen!!
Een andere, toch wel behoorlijke opgave, is de verhuizing en dan met name het inpakken en uitzoeken. Ik denk dat ik me een aantal jaar geleden heb laten inspireren door de moeder van Jan Smit. Zij is voor eeuwig de boeken in gegaan met haar uitspraak: “Alles weg”. Nou die uitspraak is ook van toepassing op mijn aanpak. Wel in een andere vorm natuurlijk, maar voor mij geldt zeker: hoe minder we mee hoeven te nemen hoe beter!
Toen we net het voorlopige koopcontract hadden getekend, zei ik tegen Rinke dat ik liever alles een beetje geleidelijk wilde gaan inpakken. Dit om te voorkomen dat we alles in één keer moeten doen. Eigenlijk heb ik mezelf hiermee een startsein gegeven om continu aan te staan en met de verhuizing bezig te zijn.
Dat weekend begonnen we met het uitzoeken en ik moet zeggen, ik ben rigoureus te werk gegaan. We hebben nu in de huiskamer twee Alex kasten van Ikea staan. Van die ladenblokjes met 3 lades, waar maar liefst 6 vuilniszakken met zooi uitkwamen. Het voelde lekker om alles lekker op te ruimen. Als dit een teken was van de rest van de verhuizing, laat die dan maar komen! Nou moet ik daarbij wel zeggen dat we in onze woonkamer niet veel kastruimte hebben. Naast de twee Alex kasten hebben we alleen een tv-meubel, dus dat uitzoekklusje was vrij snel geklaard. Dat was met het grote schot boven wel een ander verhaal.
We hebben over de volledige breedte van ons huis een schot, waar je extra spullen op kunt slaan. Dat heeft Rinke erg letterlijk genomen de afgelopen jaren. Aan onze slaapkamer nu zit een kleine ruimte vast. Deze ruimte is te klein om als kamer te dienen, maar als kast of beter gezegd als inloopkast werkt dit prima! In deze kast zit een klein deurtje waardoor je het schot in kan. Deze ruimte moest leeg, alles wat we of nou ja wat Rinke wilde bewaren zouden we in verhuisdozen doen en opslaan in de logeerkamer. Deze kamer zou dan als opslag gaan dienen, zodat de rest van het huis leefbaar zou blijven.
Mijn hemel… wat kan een mens veel spullen in een schot bewaren! We haalden het schot leeg en werkelijk de hele bovenverdieping was bezaaid met spullen. Van kerstspullen, lege dozen van oude geluidssystemen en wintersportspullen tot aan inmiddels versteende potten verf en natuurlijk spullen van vroeger. Dat laatste was ontzettend leuk om te zien. Hierdoor leerde ik een stukje van Rinke kennen wat ik nog niet wist. De oude knuffels uit zijn kindertijd, veel oude foto’s en tekeningen, maar de leukste vondst was toch wel de iets te depressieve lovelettersvan wanhopige meisjes… haha! Arme meiden! We zaten op bed en ik heb de brieven stuk voor stuk voorgelezen aan Rinke. We hebben ontzettend gelachen, maar het inpakken schoot op die manier natuurlijk niet op.
Inmiddels is het schot leeg. Dozen van uitgezochte kerstspullen staan keurig opgestapeld in de logeerkamer. Kleding waarvan ik niet verwacht dat ik het binnen nu en 6 weken zal dragen, zit al in zakken en inmiddels we hebben al een aanhanger vol met spullen naar de vuilstort gebracht.
Het idee dat het huis opgeruimd zou blijven als we de logeerkamer als opslag zouden gebruiken, was leuk maar blijkt in de praktijk toch niet helemaal te werken. Ik kan inderdaad die deur dichttrekken, maar de rest van het huis blijkt toch ook een behoorlijk chaos te zijn. We hebben al aardig wat spullen via Marktplaats verkocht, zoals de bank dus ook het kamperen in eigen huis is begonnen. Ik heb inmiddels het punt bereikt, dat ik even niet weet waar ik nu moet beginnen, dus ik trek het liefst nu alle deuren dicht… haha!
Ach… dat duurt altijd maar even en dit weekend zien we wel weer verder. Het is ook belangrijk om af en toe even niet aan te staan. Waarschijnlijk ga ik dit weekend weer als een tornado door het huis en staan ook de rest van de spullen netjes in de logeerkamer, maar voor nu is het wat het is.
Ik moet wel bekennen, dat het aftellen voor ons nu wel echt is begonnen! Ik kijk super erg uit naar de verbouwing en de verhuizing, maar misschien nog wel het meest naar het moment waarop we op de bank zitten met een wijntje en kunnen zeggen dat ons paleisje klaar is!
Tot snel!
Liefs, Claire